بررسی تطبیقی فرآیند سبقت گیری در جاده های دوخطه دوطرفه ایران

یکی از فرآیند های مهم در تعیین ظرفیت و سطح سرویس جاده های دوخطه ی دوطرفه، فرآیند سبقت گیری است. این فرآیند، همچنین، تأثیر زیادی بر ایمنی این نوع راه ها دارد. برای انجام یک عمل سبقت، وسیله نقلیه باید وارد خط جهت مقابل شود. رانندگان در حین انجام سبقت می خواهند کمترین زمان ممکن را در خط مقابل سپری کنند و به سرعت به خط خود بازگردند. این فرایند احتمال تصادفات را در طول مسیر افزایش می دهد. هدف از انجام این پژوهش بررسی فاکتور های موثر بر سبقت گیری در جاده های دوخطه ی دوطرفه و ارائه پیشنهادهایی در راستای بهود ایمنی این راه ها بوده است. در این تحقیق با برداشت اطلاعات از تعدادی از جاده های دو خطه دوطرفه کشور، واقع در شمال، مناطق مرکزی، غرب و جنوب کشور و در شرایط توپوگرافی مختلف دشت، تپه ماهور و کوهستانی به عنوان نمونه ای از کل؛ اقدام به تعیین فاصله دید سبقت شده است. در بخش دیگری از این پایان نامه با استفاده از نرم افزارهای آماری، داده های مربوط به سبقت گیری، اعم از نوع وسیله نقلیه سبقت گیرنده و سبقت گرفته شده، نوع راه، سرعت سبقت، میزان شیب، شرایط توپوگرافی، سبقت چندگانه، فاصله دید، حجم و درصد مناطق سبقت ممنوع در جاده بررسی شده است که بهترین مدل برازش بر روی داده ها که رگرسیون لجستیک باشد تعیین شده است و تأثیرگذارترین فاکتورها مشخص شده اند که با بهینه کردن فاکتورها، تاثیرات واضحی در افزایش ایمنی، سطح سرویس و ظرفیت و متعاقب آن بهبود شرایط سبقت گیری بوجود می آید.